Dini ayakta tutan en önemli unsur korku ya da acizliktir. Dine en çok sarılanlar, batıl inançlılar hep fakirlerdir ya da zenginliğini kaybetmekten korkan zengin piçleridir. Aynı şekilde insanların bir yakını ya da kendisi ölümcül bir hastalığa yakalanınca hemen tanrıya dua etmeye başlar. Ulan tanrıya yaşamak için yalvaracağına gebeince üst üste sikeceğin hurileri düşün. Ama öyle yapmaz. Tek yaptığı dinsel aktivite küçüklüğünde sünnet edilmek olan bu insan ölümle burun buruna gelince yalvarmaya başlar. Devam edelim... Gözüme çarpan bir haber vardı bugün... Hindistan'da engelli bir çocuğun doğumu ve ona nasıl tapıldığı. Bunun sebebi Hinduların fakirlikten kırılması açlıktan gebermeleri fakat kendileri birşey yapamadığı ya da yapmadıkları için kurtarıcı aramaları değilmidir? Onlardan daha iyi durumda olan bizler gülüp geçebiliyoruz ama ya biz de(onlar kadar) fakir ve cahil olsaydık o zaman belki biz de kurtarıcı arayacaktık kendimiz çalışmak yerine. Belki fetoyu kurtarıcımız sayacaktık. Peki ya zengin insan niye korkar. Zenginlerin çoğu zenginliğini elde etmek için onlarca insanı ezip geçmiş hala da fabrikasında dükkanında işçiyi götü sikilircesine çalıştırır. Zenginin korkusu da yaptıklarının tanrı ya da insanlar tarafından götüne sokulmasıdır. Bu yüzden dua eder. Din konusunda en rahat olan kesim orta kesimdir. Büyük günahları ya da sevapları yoktur. Kendi hallerinde yaşayıp gitmektedirler. Küçük burjuvaların gençlerinde varolan sosyalist ve marjinal eğilimler yüzünden Ateizm giderek yaygınlaşmaktadır. Bunun sebebi kaybedecek ya da kazanacak çok şeyleri olmamasındandır. Sosyalist düşüncenin de etkisiyle acizliği kabul eden değil dışlayan bir tutum içerisindedirler bu sebeple de inanmazlar. Büyük korkuları yoktur.
Yani din kaybedecek ya da artık kaybedecek bir şeyi kalmamış olanlar için vardır. Korku ve acizlikle beslenir ve büyür. Affedici ve yüce bir tanrının insanlara kendisini kabul ettirmek için korkuya ihtiyacı olması ne kadar da komik değil mi?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder